Mijn naam is Sita en ik ben 31 jaar oud en geboren in Sri Lanka. In 1985 hebben mijn adoptie ouders mij opgehaald uit Sri Lanka via Stichting FLASH. In mijn gezin ben ik opgegroeid samen met een broer en een zus.
Als kind heb ik periodes gekend waarin ik me erg eenzaam voelde. Het was een ongrijpbaar, niet uit te leggen, gevoel. Ik heb altijd geweten dat ik geadopteerd ben hier is nooit een geheim van gemaakt of moeilijk over gedaan. Ik had als kind niet zoveel interesse in het land Sri Lanka maar vroeg me wel af of ik daar nog meer familie had. Zou mijn moeder nog meer kinderen hebben gekregen na mij? Toen mijn adoptieouders mij adopteerde, was ik haar enige kind. Toen ik 16 was heb ik een brief geschreven naar Spoorloos en toen ik 19 was werd ik door ze benaderd dat ze mijn biologische moeder hadden gevonden. Samen met mijn adoptie moeder ben ik toen afgereisd naar Sri Lanka. De eerste keer dat ik mijn moeder ontmoette was een hele vreemde ervaring, ik zag een vrouwtje die een stuk kleiner was dan ik op me af lopen. Ze leek erg veel op me dat zag ik gelijk. Toen we uiteindelijk met elkaar in gesprek kwamen vertelde ze me meer over haar achtergrond en hoe het zo is gekomen dat ze mij had afgestaan. In de jaren 80 werkte mijn moeder voor een rijke politicus in de huishouding en zorgde zij voor zijn kinderen. Hij was een erg gewelddadig man en maakt veel misbruik van zijn machtspositie. Zo heeft mijn vader ook mijn moeder misbruikt waaruit ik ben ontstaan. In eerste instantie beloofde hij voor mij en haar te zorgen maar deed dat niet. Uiteindelijk heeft hij haar gedwongen om mij af te staan. Hij heeft de adoptie geregeld, zonder dat uiteraard ergens in de papieren zijn naam kwam te staan. In deze zelfde reis werd mij de mogelijkheid geboden om deze man te ontmoeten. Het was een moeilijke beslissing want ik wist wat hij mijn moeder had aangedaan maar tegelijkertijd wilde ik zo graag weten wie hij was. Ik wilde hem zien, kijken of ik op hem leek. Ik mocht hem ontmoeten maar er zaten wel bepaalde voorwaarden aan. Zo mocht ik niet laten merken dat ik wist dat hij mijn biologische vader was. Hij wist ook wie ik was, alleen zou hij daar dus niets over zeggen. Kortom het was een hele vreemde ontmoeting. Ik herinner me nog dat ik daar op de bank zat en rondkeek in zijn huis en me afvroeg hoe mijn biologisch moeder hier rondliep. Op een kast zag ik een aantal foto’s staan van een jonge vrouw en een jonge man. Hij vertelde dat het zijn kinderen waren. Mijn halfzus en halfbroer dus. Mijn halfzus zou in Engeland rechten hebben gestudeerd en daar werkzaam zijn als advocaat. De man die mijn biologische vader was zat naast me op de bank en ik zag aan hem dat hij dondersgoed wist dat ik zijn kind was. Het was een enorme man zowel in de lengte als in de breedte. Hij leek me geen aardige man, iemand die heel door trapt is en overal mee weg kwam. Na drie dagen zat onze reis er met Spoorloos op. We hadden de gegevens van mijn biologische moeder en zouden haar met regelmaat geld sturen. Het afscheid nemen was heel surrealistisch. De hele reis was zo snel gegaan, en nu liet ik mijn biologische moeder achter. Een vreselijk leven achter de rug met veel geweld en dan ook nog je enige kind afstaan. Ik voelde me er niet prettig bij en ze leek ontzettend eenzaam toen we haar achter lieten. In Nederland aangekomen kon ik mezelf niet bedwingen. Ik wilde ontzettend graag in contact komen met mijn halfbroer en halfzus. Mijn eerst pijl was vooral op mijn halfzus gericht omdat die toch in Engeland woonde. Uit de verhalen van mijn biologische moeder begreep ik wel dat mijn halfzus en halfbroer geen leuke jeugd hadden gehad. Uren zat ik achter het internet, ik typte de naam in van mijn biologisch vader en zocht heel het internet af. Ik had alleen de achternaam van mijn biologische vader en wist hoe oud mijn halfbroer en halfzus waren. Ik belde naar London naar het register van de advocaten maar ook daar konden ze me niet verder helpen. Ik kwam niet verder dus besloot de tolk op te bellen om te vragen of zij niet kon vragen aan mijn biologische vader om de gegevens. Hij wilde hier niets van weten. In deze periode werd ik ook lid van een vereniging met geadopteerde Sri Lankanen. Ik denk dat ik hier in totaal maar een keer of 4-5 ben geweest. Het was toch niet wat voor mij, grote groepen trekken me niet aan. Bovendien was ik hier redelijk nuchter en had zoiets van moeten we elkaar allemaal mogen omdat we toevallig uit hetzelfde land komen? In de jaren die volgde bleef ik zoeken en foto’s bekijken van mensen met dezelfde achternaam als mijn biologische vader. Via de post onderhield ik contact met mijn biologische moeder en af en toe belde ik haar. Na 4 jaar ongeveer kreeg ik ineens een bericht van de mensen waarbij ze woonde dat ze was overleden. Ze zouden haar spullen naar Nederland toe sturen en dat was dat. De spullen heb ik nooit ontvangen en elke keer als ik belde hadden ze een raar verhaal. Enkele jaren later kwam een vriend van vroeger bij ons eten. Hij vroeg aan mij hoe het met mijn moeder in Sri Lana ging. Ik vertelde hem wat er was gebeurd en hoe vreemd ik het eigenlijk vond. Ik had er ook mijn twijfels over of het wel waar was dat ze was overleden. Ik zei tegen hem dat ik het gevoel had dat dit niet klopte. Hij had een vriendin die op dat moment stage liep in Sri Lanka voor de opleiding verpleegkunde en hij wilde haar wel vragen of ze kon gaan kijken. In december 2012 kreeg ik een bericht van deze geweldig lieve dame die ik nog nooit had ontmoet. Ze was naar het adres van mijn moeder gegaan met een foto van mij en daar kwam ze achter dat mijn biologisch moeder nog leefde. Alles ging goed met haar, ze was helemaal niet dood. In de zomer van 2013 vlogen ik en mijn vriend naar Sri Lanka om haar te ontmoeten. Aangekomen in Sri Lanka bleek ze gelukkig nog te leven. We hadden een tolk meegenomen naar haar huis om verhaal te halen. De familie waar mijn biologisch moeder bij inwoonde ontkende ooit te hebben gezegd dat ze was overleden. Heel vreemd maar totaal niet acceptabel voor ons. We hebben ook uitleg aan mijn biologische moeder gevraagd maar die wist van niets. We hebben haar ook gevraagd of ze niet liever ergens anders zou wonen, maar dat wilde ze niet ze was blij waar ze nu was. We zijn de drie weken dat we in Sri Lanka waren een aantal keren met haar op pad geweest. Mijn biologische moeder is iemand die erg terug getrokken is, je merkt aan haar dat ze heel veel bij zich draagt wat ze aan niemand verteld. Het was erg moeilijk om echt contact te maken. In deze vakantie heeft ze me wel de namen van mijn halfbroer en halfzus gegeven. In Nederland kwam ik met een meisje in contact die ook geadopteerd was via Flash. Zij vertelde me dat de tolk die wij de eerste keer hebben ontmoet in Sri Lanka degene die mijn biologische moeder had gevonden destijds via Flash had gewerkt als advocaat. De dingen begonnen steeds meer voor mij op zijn plek te vallen. Ik had me vroeger nooit echt in die adoptieprocedure verdiept maar kwam nu naar al die jaren steeds meer te weten. Natuurlijk wist mevr Perera (tolk en advocaat) waar mijn biologische moeder woonde zij had zelf mede al die adopties geregeld. Het geen wat ook heel vreemd was aan haar was dat ze aan ons vertelde dat ze mijn biologische moeder had gevonden via mijn biologische vader. Mijn biologische vader had haar man vroeger gekend. Dit terwijl in mijn adoptie papieren staat: vader onbekend. Het werd me wel duidelijk dat mevrouw Perera meer wist dan dat ze wilde los laten. Want in die jaren tussen mijn eerste ontmoeting met mijn biologische moeder en de tweede ontmoeting onderhield ik zo nu en dan contact met haar. Niet wetende wie ze was. In mei 2016 werd ik benaderd door een jongen die geadopteerd was uit Sri Lanka. Hij vroeg of ik contact wilde met andere geadopteerde uit Sri Lanka. Het was de bedoeling dat we met zijn allen veel leuke dingen zouden ondernemen. Ik was er wat sceptisch over maar belande uiteindelijk toch in zijn appgroep. Op een gegeven moment kwam ik met een vrouw aan de praat Sharon, we bleken dezelfde humor te hebben. We hadden een enorme klik en raakte niet uitgepraat. We bleken heel veel overeenkomsten te hebben in onze karakters. Sharon was al jaren opzoek naar haar familie maar was er achter gekomen dat al haar papieren vals waren. Ze was verschillende keren in Sri Lanka geweest om te zoeken. Ik vroeg me af naarmate onze gesprekken steeds meer en meer toename of het zou kunnen zijn dat ze misschien wel een kind van mijn biologische vader kon zijn. Wat hij bij mijn moeder had gedaan kon hij natuurlijk ook wel bij meer vrouwen doen. Sharon was er iets terughoudender in dan ik. Op 18 juli 2016 hadden we voor het eerst afgesproken op Schiphol. Voor de Bodyshop zat ze op een bankje te wachten. Ik kwam aanlopen en zag haar zitten op dat bankje. Een vreemd gevoel kreeg ik ervan, wie was deze vrouw. We besloten wat eten te gaan halen en op het dakterras van Schiphol te gaan zitten. Ik volgde haar nauwlettend en vroeg me af wat er in hemelsnaam aan de hand was. Zag zij het ook? Of zag alleen ik het. En waarom gedroeg ze zich zo hetzelfde als dat ik deed.? Mijn verloofde was ook erg nieuwsgierig naar haar, want ik had inmiddels al van alles over haar verteld. Na zijn werk kwam hij ook langs en maakte Sharon en mijn verloofde kennis. Kort daarna vertrokken we beiden weer naar huis. In de trein ging het contact gewoon door. We raakten beiden niet uitgepraat over de bizarre ontmoeting. Zou het dan toch echt kunnen? Omdat ik inmiddels wist wie mevrouw Perera was besloot ik contact met haar op te nemen en haar voor het blok te gooien met mijn vermoedens. Op 15 september 2016 kregen we het verlossende woord vanuit Sri Lanka. Het meest bizarre nieuws ooit; Sharon en ik blijken volle zussen te zijn. We delen dezelfde vader en moeder. Uiteraard hebben we voor de zekerheid nog een DNA test gedaan maar voor ons was het wel duidelijk. 31jaar gescheiden van elkaar opgegroeid, meerdere mensen wisten dat we volle zussen waren maar niemand die wat zei. Ik ben zo blij en gelukkig dat we elkaar na 31 jaar hebben gevonden, al die jaren opzoek geweest naar broers en zussen, biologische familie en nu dan eindelijk gevonden nog geen 80 kilometer van mij vandaan. Bekijk ook ons filmpje opzoek naar halfzussen en halfbroer: https://www.youtube.com/watch?v=VdU8LbyJVpc
0 Comments
|
Auteur
Mijn naam is Sita en ben in 1985 geadopteerd uit Sri Lanka. Sinds september 2016 weet ik dat ik een volle biologische zus heb die ook in Nederland woont. ArchievenCategorieën |