18 juli 2016 geschreven door Sita
Vandaag heb ik een date met Sharon. Sharon heb ik via een chatgroep van Srilankanen ontmoet. Althans uit de groep ben ik inmiddels al gestapt. Met alleen Sharon bleek ik een klik te hebben. We raakte met elkaar in gesprek over iets en bleken dezelfde humor te hebben. Sindsdien rond half juni hebben we contact. Het contact werd steeds meer en we bleken dezelfde interesses te hebben. Omdat we zoveel overeenkomsten bleken te hebben leek het ons toch wel leuk om af te spreken. Ik woon in Den Haag en zij woont in Hilversum. In het midden ligt Schiphol. Wat mooi uitkomt want Schiphol is na de zee een van mijn favoriete plaatsen. We hebben de hele dag al app contact en om 13:30 afgesproken voor de Body Shop. Het gevoel wat ik heb als ik haar voor het eerst zie kan ik niet plaatsen. Ik zie haar zitten op het bankje voor de Body Shop en krijg het gevoel dat deze ontmoeting mij voorgoed gaat veranderen. Waarom weet ik niet. Ik blijf haar aankijken, vreemd het lijkt alsof ik haar ken, alsof ze heel belangrijk voor me moet zijn. We gaan iets te eten en drinken halen en gaan naar het dakterras. Ik merk dat ik me een beetje ongemakkelijk van haar word. Het lijkt alsof ze recht door mij heen kijkt en de overeenkomsten worden tijdens onze eerste date ook steeds duidelijker. Wat raar? Het zal misschien wel aan mij liggen, misschien zie ik dingen die er niet zijn. Ik heb echt geen idee wat ik met deze nieuwe vriendschap aanmoet. Hoe kan er bijna precies zoals iemand rondlopen? Iemand die precies hetzelfde reageert als ik? Dezelfde gevoelens lijkt te hebben? Ik heb me zovaak eenzaam gevoelt een vreemde vogel tussen mijn familie, alleen. En nu ineens is zij er: Sharon. Heel vreemd. Ze verteld me wat dingen over haarzelf, haar verleden. Ook dit doet ze op een manier die zo herkenbaar voor mij is. Het is alsof ik in de spiegel kijk. Op het einde van onze date komt mijn vriend ook naar Schiphol om kort even kennis te maken met Sharon. Hij is ook benieuwd met wie ik de hele dag door zit te appen. De reactie van Sharon op mijn vriend is heel typerend. Precies zoals ik op hem reageerde toen ik hem net leerde kennen. Ze gedraagt zich exact hetzelfde als ik destijds. Heel vreemd. Bijna eng gewoon. Op een gegevenmoment besluiten we naar huis te gaan. Onze hond is alleen thuis en ook zij moet naar huis. In de trein blijven we door appen, we raken niet uit gepraat tot s’ avonds laat. Ik raak niet uitgepraat met haar, ergens bekruipt me het gevoel dat ik heel veel tijd met haar heb in te halen. Ik wil alles van haar weten. Als ik s’ avonds thuis in bed lig onderwerp ik mijn vriend aan een kruisverhoor. Wat vindt hij precies nou van Sharon. Ja hij snapt wel waarom ik zoveel contact met haar heb. En ja misschien inderdaad zou het kunnen dat we familie zijn. Mijn familie, vader geeft daar wel ruimte voor.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
BoekWij Sharon en Sita zijn bezig met het schrijven van een boek ter nagedachtenis van onze (tweeling)zus Charlotte 10.10.2016 Archieven
December 2017
Categorieën |